انرژی های نو حمیدرضا گشایشی انتشارات علوم پویا

توسعه‌ی منابع انرژی‌های تجدیدپذیر، یکی از چالش‌های اساسی انسان برای قرن بیست و یکم است. تأمین انرژی الکتریکی و حرارتی مورد نیاز میلیاردها انسان، مسئله‌ی اساسی محققان و پژوهشگران آینده است. از طرف دیگر، روش‌های تولید انرژی را نمی‌توان به استفاده از سوخت‌های فسیلی منحصر ساخت، زیرا که این منابع محدود و پایان‌پذیر هستند. منابع جدید انرژی بایستی دارای مشخصات مطلوبی همچون دسترسی آسان، تجدیدپذیری، نداشتن آلودگی زیست محیطی، میزان ذخیره‌ی انرژی بالا، قیمت پایین، ذخیره‌سازی آسان، جابجایی و نقل و انتقال اقتصادی و استفاده‌ی مناسب و آسان و سازگاری اجتماعی باشند.

در این راستا از سالیان پیش کشورهای مختلف جهان استفاده از انواع انرژی‌های نو، همچون انرژی خورشیدی، باد، زمین گرمایی، امواج، بیوماس و‌… ‌را آغاز کرده‌اند. این انرژی‌ها علاوه بر تجدیدپذیر بودن، دارای آلودگی‌های زیست محیطی بسیار ناچیزی نسبت به سوخت‌های فسیلی هستند؛ لذا اصل کلی جایگزینی تدریجی سوخت‌های فسیلی با منابع انرژی‌های تجدیدپذیر مورد توجه اکثر کشورهای جهان بوده و یکی از مسائلی است که جهان امروز با آن مواجه است. از این رو همه باید به منابع انرژی با دوام و همیشگی رو آورند و امیدوار باشیم که فن آوری انرژی‌های تجدیدپذیر، کلیدی برای دست‌یابی به منابع انرژی فاقد آلودگی‌های زیست محیطی در آینده باشد. باتوجه به مشکلات بحران منابع سوخت‌های فسیلی و ناتوانی سیستم‌های متعارف در کاهش آلودگی و عدم صرفه‌ی اقتصادی در اصلاح آن‌ها باید جامعه با راهکارهای ممکن آشنا شود.

بهره‌برداری از منابع انرژی خورشیدی، انرژی هسته‌ای، زمین گرمایی و انرژی باد به عنوان منابع عمده‌ی انرژی‌های نو موجود در جهان، امروزه مورد توجه دولتمردان اکثر کشورهای جهان قرار گرفته است. افزایش ظرفیت تولید اقتصادی در مقیاس صدها مگاوات در تولید برق و همچنین استفاده‌ی مستقیم در طی سه دهه‌ی گذشته، نشان‌دهنده پیشرفت‌های چشم‌گیر در این زمینه بوده است. با توجه به مطالعات انجام شده، کشور ایران دارای پتانسیل قابل ملاحظه‌ای از منابع انرژی‌های نو است. ‌در فصول بعدی به ‌بررسی‌ آنها خواهیم پرداخت.