سرزمین جاوید رومن گریشمن ماریژان موله (دوره 4 جلدی) انتشارات نگاه

کتاب سرزمین جاوید دوره 4 جلدی نوشته رومن گیرشمن ترجمه ذبیح الله منصوری توسط انتشارات نگاه به چاپ رسیده است.

موضوع کتاب: ادبیات، ادبیات داستانی، رمان تاریخی

این کتاب یک مجموعه ی چهار جلدی ارزشمند است که به روایت از تاریخ این سرزمین پیش از ظهور مادها تا اواخر دوره ساسانیان می پردازد و در قالبی گیرا و لذت بخش از آن چه که بر این سرزمین رفته است، سخن می گوید. اثر حاضر نشان می دهد که چگونه ایران در دوره ای کهن یکه تاز جهان بوده و چطور همواره با پویایی و نشاط از دیگر سرزمین ها متمایز شده است. «سرزمین جاوید» واقعیتی تاریخی را درباره فرهنگ و تمدن و ادب ایرانیان روشن می کند و از زنده شدن و خودسازی دوباره بعد از هر تجاوز و تهاجم از سوی بیگانگان حکایت دارد. کتاب در ابتدا با افسانه ای دلپذیر آغاز می شود و به تدریج واقعیات تاریخی را ترسیم می کند.

بخشی از متن کتاب

من در همدان فهمیدم یکی از علل بزرگ عدم رضایت آنهایی که تحت سلطنت مادها به سر می بردند، این است که سلاطین ماد دین خود را بر اقوامی که تحت سلطه آنها به سر می بردند، تحمیل می کردند و عقیده داشتند هرکس در حیطه سلطنت ماد زندگی می کند، باید متدین به دین پادشاه ماد باشد.

من متوجه شده بودم که این موضوع دائم اقوامی را که تحت سلطه پادشاهان ماد زندگی می کنند ناراضی می کند و آنها آماده اند از هر فرصتی برای طغیان استفاده کنند و خود را از تسلط پادشاهان ماد آزاد کنند. من بعد از اینکه به سلطنت رسیدم، متوجه شدم که در ادیان گوناگون مبداء یکی است و همه اقوام دنیا یک چیز را می پرستند؛ فقط الفاظ و وسایل رسیدن به مبداء بین آنها فرق می کند.

من چون فهمیدم که در همه ادیان مبداء یکی است، متوجه شدم که مخالفت کردن با دین اقوامی که دین آنها غیر از دین من است، لجاجت و دور از صلاح سلطنت است. من متوجه شدم اگر اقوام را آزاد بگذارم تا دین خود را بپرستند و همان طور که به دین خود احترام می گذارم به دین آنها احترام بگذارم، یکی از علل بزرگ عدم رضایت ها و شورش ها از بین خواهد رفت. بعضی از موبدان دین من روش مرا نمی پسندیدند و مرا نکوهش می کردند که چرا به ادیان اقوام دیگر احترام می گذارم. ولی من چون می دانستم عملم مقرون به صلاح است، به ایراد آنها اعتنا نکردم و به آنها گفتم صلاح سلطنت غیر از صلاح موبدان است. نتیجه عمل نشان داد من درست فهمیده بودم، زیرا از روزی که من اقوام را آزاد گذاشتم که دین خود را بپرستند و به آنها ثابت کردم به دینشان احترام می گذارم، هرگز در کشور وسیع من اتفاق نیفتاد که شورش و طغیانی بروز کند که ناشی از دیانت باشد.