هستی

کتاب هستی نوشته رویا نوری، توسط انتشارات علی به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: ادبیات فارسی, رمان ایرانی, داستان ایرانی, ادبیات داستانی

ﺑﺎورم ﻧﻤﯿﺸﺪ!از ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪاﯾﺶ که ﻋﺎﺷﻘﺎنه ﺑﺮای دﯾﮕﺮی زﻣﺰمه ﻣﯿﮑﺮد ﻗﻠﺒﻢ از ﺗﭙﺶ ﺑﺎز‬ ‫اﯾﺴﺘﺪ.ﻓﺸﺎر پنجه ھﺎی ﻏﻢ راه ﻧﻔﺴﻢ را ﺑﺴﺖ . ﻣﻦ که در اﯾﻦ ﻣﺪت به ﺳﺎن ﻣﺤﺘﻀﺮی در‬ ‫ﺑﺴﺘﺮ ﻣﺮگ دﺳﺖ و ﭘﺎ ﻣﯿﺰدم به راﺳﺘﯽ ﻣﺮدم ،روح و ﻗﻠﺒﻢ ﻣﺮد . ﭼﮕﻮنه ﻣﯿﺘﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﺎور‬ ‫ﮐﻨﻢ؟ ﻣﻦ که همه ی ھﺴﺘﯽ ام را ﺑﺮ ﺳﺮ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺬاﺷته ﺑﻮدم. ﻣﻦ که در ﻣﯿﺎن اﯾﻦ همه ‫ﻣﺸﮑﻞ او را اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮده ﺑﻮدم.ﺣﺎل ﺑﺎ ﺑﺎﻗﯽ ﻋﻤﺮم چه ﻣﯿﮑﺮدم؟ ﺑﺎ ﻏﺮور ﺑﺮ ﺑﺎد رفته، ﺑﺎ‬ ‫ﯾﮏ ﻗﻠﺐ ﭘﮋﻣﺮده؟ دﯾﮕﺮ به چه دﻟﯿﻠﯽ ادامه ﻣﯿﺪادم؟ اﺻﻼ ﺑﺮای چه زﻧﺪه ﺑﻮدم؟ در آن‬ ‫ﻟﺤظه ﻗﻠﺒﻢ به ھﺰاران تکه ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد . ﺗکه ھﺎی رﯾﺰی که ﺗﺒﺪﯾﻞ به ﺳﻨﮓ ﻣﯿﺸﺪ. از‬ ‫ھﺮچه ﺑﻮد و ﻧﺒﻮد ﺑﯿﺰار ﺑﻮدم .ﭼﺮا به دﻧﯿﺎ آﻣﺪه ﺑﻮدم؟ در ﻣﯿﺎن ﻣﺮدﻣﯽ ﺑﯽ ﻋﺎطفه و ‫ﺳﻨﮕﺪل اﺳﯿﺮ ﺷﺪه ﺑﻮدم .اﺻﻼ ﻣﻦ که ﻋﺸﻖ را به ﻣﺴﺨﺮه ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﭼﺮا ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪه‬ ‫ﺑﻮدم؟

ﮔﻨﺎه ﻣﻦ چه ﺑﻮد؟ ﮔﻨﺎه ﻣﻦ و اﻣﺜﺎل ﻣﻦ که از ﻋﺸﻖ ، ﺑﺘﯽ ﭘﺮﺳﺘﯿﺪﻧﯽ ﻣﯿﺴﺎزﻧﺪ. ﺑﺘﯽ که‬ ‫ﺑﺮ روی ﺷﻦ ﺳﺎخته ﺷﻮد و ﺑﺎ ﻧﺴﯿﻤﯽ واژﮔﻮن ﻣﯿﺸﻮد ﭼﺮا ﮐﺴﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺗﺎ در اﯾﻦ ﺳﻔﺮ راه‬ ‫را از ﺑﯿﺮاه ﻧﺸﺎﻧﻤﺎن ﺑﺪھﺪ. ﯾﻌﻨﯽ ﻧﺒﺎﯾﺪ ھﯿﭻ ﮔﺎه ﺳﻔﺮ ﮐﻨﯿﻢ؟ ﯾﺎ ﺑﯽ ﺳﻔﺮ به ﻣﻨﺰل ﻣﻘﺼﻮد‬ ‫ﺑﺮﺳﯿﻢ؟ ﺳﺮم ﭘﺮ از اﻓﮑﺎر ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻮد که ﺻﺪاﯾﺸﺎن درون ﺳﺮم ﻣﯿﭙﯿﭽﯿﺪ و ﻣﺮا از ﺧﻮد ﺑﯽ‬ ‫ﺧﻮد ﻣﯽ ﮐﺮد. ﮐﺎش ﺑﮫ ﺟﺎﯾﯽ ﻣﯿﺮﻓﺘﻢ که ﺳﮑﻮت ﺑﻮد و آراﻣﺶ. آراﻣﺸﯽ که ﻣﺪﺗﮭﺎﺳﺖ ﺑﺎ ﻣﻦ‬ ‫ﻏﺮیبه ﺷﺪه. ﺑﺎﯾﺪ ﻓﺮار ﻣﯿﮑﺮﺋﻢ. به ﺟﺎﯾﯽ ﻣﯿﺮﻓﺘﻢ که رھﺎﯾﻢ ﮐﻨﻨﺪ .ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ که ﺗﻮﺗﻦ داﺷﺘﻢ‬ ‫دوﯾﺪم ﺗﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﺳﺎیه سیاهﯿﺒﺖ لحظه ای از ﺗﻌﻘﯿﺒﻢ دﺳﺖ ﺑﺮ دارد. از ﭘﺸﺖ ﭘﺮده رﻗﺼﺎن‬ ‫اﺷﮏ همه ﺟﺎ ﺗﺎر و در ھﻢ ﺑﻮد. اﻣﺎ ﭼﺮاھﺎ رھﺎﯾﻢ ﻧﻤﯽ ﮐﺮدﻧﺪ. ﭼﺮا در ﻗﻤﺎر ﻋﺸﻖ همه‬ ‫ھﺴﺘﯽ ام را ﮔﺬاشته ﺑﻮدم؟ﭼﺮا ﻣﻦ ﺑﺎزﻧﺪه ﺑﺎزی ﺑﻮدم؟ ﻣﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﺧﺪا به اﻧﺪازه ی‬ ‫ﺗﺤﻤﻞ اﺷﺨﺎص به آﻧﮭﺎ درد ﻣﯿﺪھﺪ؟ ﭘﺲ ﭼﺮا ﺷﺎنه ھﺎی ﻣﻦ دﯾﮕﺮ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ؟ﻣﮕﺮ ﺧﺪا‬ ‫ﻧﻤﯿﺒﯿﻨﺪ ﭼﮕﻮنه زﯾﺮ اﯾﻦ همه ﻓﺸﺎر ﺧﺮد ﻣﯿﺸﻮم؟ ﺧﺪاﯾﺎ! ﺻداﯾﻢ را ﻣﯿﺸﻨﻮی؟ ﻣﻦ ﮔﻢ ﺷﺪه ام.‬ ‫ﺧﺴﺘﮫ ام .

ﺑﺮﯾﺪه ام. دﯾﮕﺮ ﺟﺰ ﺗﻮ ﭘﻨﺎھﯽ ﻧﺪارم.ﮐﻤﮑﻢ ﮐﻦ … ‫ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪای ﺗﺮﻣﺰ،ﻟحظه ای به ﺧﻮد آﻣﺪم و اﯾﺴﺘﺎدم .ﮐﺴﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﺮا به ﻧﺎم ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ و‬ ‫ﻣﺘﻮجه ﻣﺎﺷﯿﻨﯽ ﺷﺪم که به ﺳﺮﻋﺖ ﺗﺮﻣﺰ ﮐﺮد و ﻻﺳﺘﯿﮑﮭﺎﯾﺶ ﺑﺮ روی زﻣﯿﻦ ﮐﺸﯿﺪه شد. ﺑﺮای ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻦ وﻗﺘﯽ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد .ﺷﺎﯾﺪ ھﻢ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد و ﻣﻦ ﺗﺮﺟﯿﺢ دادم ﺗﺼﻤﯿﻤﯽ‬ ‫ﻧﮕﯿﺮم. ﻣﻦ به ﭘﺎﯾﺎن ﻣﯿﻨﮕﺮﯾﺴﺘﻢ و اﯾﻦ ﭘﺎﯾﺎن ﺑﻮد. ﻧﻘطه ی ﭘﺎﯾﺎن ﺑﺮ ﺟﻤله ی زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻦ. چه‬ ‫ﺟﻤله ی ﮐﻮﺗﺎھﯽ .ﭼﺸﻤﮭﺎﯾﻢ را ﺑﺴﺘﻢ ﺑﺎﻻﺧﺮه زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻮﺗﺎه آﻣﺪه و رﺿﺎﯾﺖ به رﻓﺘﻦ ﻣﻦ داده‬ ‫ﺑﻮد. ﺑﺎ ﺑﺮﺧﻮرد به ﺑﺪنه ی ﻣﺎﺷﯿﻦ از زﻣﯿﻦ ﮐﻨﺪه ﺷﺪم. ﺳﺮم ﻣﺤﮑﻢ به ﺟﺴﻤﯽ ﺳﺨﺖ اﺻﺎﺑﺖ‬ ‫ﮐﺮد .ﺑﺎ اﯾﻦ ھمه درد دﯾﮕﺮ ﻣﺠﺎﻟﯽ ﺑﺮای ﺗﻔﮑﺮ ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد . ﺻﺪاھﺎ ﺧﺎﻣﻮش ﻣﯿﺸﺪﻧﺪ و ﻣﻦ‬ ‫ھﺮ ﻟﺤظه ﺑه آراﻣﺶ ﻧﺰدﯾﮑﺘﺮ ﻣﯿﺸﺪم. ﺻﺪای همهمه ی اﻃﺮاﻓﻢ ھﺮ ﻟﺤظه ﮔﻨﮓ ﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ‬ ‫ﺟﺰ ﯾﮏ ﺻﺪای آﺷﻨﺎ …ﯾﮏ ﺻدای ﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪ…اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم ﮐﺴﯽ ﻣﺮا ﺑﺮ روی دﺳﺘﺎﻧﺶ‬ ‫ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و از دﯾﮕﺮان ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ راه را ﺑﺮاﯾﺶ ﺑﺎز ﮐﻨﻨﺪ. ﺳﺮم ﺑﺮ روی ﺳﯿنه اش ﻗﺮار‬ ‫ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺻﺪای ﺗﭙﺶ ھﺎی ﻗﻠﺒﺶ درون مه ﻏﺮق ﺷﺪم.

ﮔﻮﯾﯽ ﻣﯿﺎن آﺳﻤﺎن و زﻣﯿﻦ‬ ‫ﻣﻌﻠﻖ ﺑﻮدم. همه ﺟﺎ ﺳﻔﯿﺪ ﺑﻮد . اﻣﺎ ﻧﻮری وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ ھﻤﺎﻧﻨﺪ ﻣﺴﺎﻓﺮی ﺑﻮدم که در مه ﮔﻢ‬ ‫ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ. ھﺮ چه ﺗﻼش ﻣﯽ ﮐﺮدم ﻓﺮﯾﺎد ﺑﺰﻧﻢ و ﮐﻤﮏ ﺑﺨﻮاھﻢ ھﯿﭻ ﺻﺪاﯾﯽ از ﺑﯿﻦ ﻟﺒﮭﺎﯾﻢ‬ ‫ﺑﯿﺮون ﻧﻤﯽ آﻣﺪ. ﺳﺮم ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﮐﻮه ﺳﻨﮕﯿﻦ و ﺳﺮد ﺑﻮد و ﻟﺒﺎﻧﻢ ﺧﺸﮑﯿﺪه و ﺗﺸنه … ﯾﮏ‬ ‫ﻣﺮﺗبهﻣﯿﺎن درﯾﺎ رھﺎ ﺷﺪم. ھﺮچه ﺗﻼش ﻣﯽ ﮐﺮدم ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ از ﮔﺰﻧﺪ ﻣﺎھﯿﺎﻧﯽکه ﺳﻌﯽ‬ ‫ﻣﯿﮑﺮدﻧﺪ تکه ای از ﺑﺪن ﻣﺮا ﺟﺪا ﮐﻨﻨﺪ ﻓﺮار ﮐﻨﻢ. دﺳﺖ و ﭘﺎﯾﻢ ﻣﯿﺎن ﺟﻠﺒﮏ ھﺎ ﮔﯿﺮﮐﺮده ﺑﻮد.‬ ‫اﺣﺴﺎس ﺧﻔﮕﯽ ﻣﯿﮑﺮدم . ھﯿﭻ ھﻮاﯾﯽ ﺑﺮای ﻧﻔﺲ ﮐﺸﯿﺪن ﻧﺒﻮد. رﻓﺘه رﻓﺘه ﺗﺎرﯾﮑﯽ ھﻤﮫ ﺟﺎ‬ ‫را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺖ . ﭼﺸﻢ ﺑﺎز ﮐﺮدم . ﺟﻨﮕﻠﯽ ﺗﺎرﯾﮏ اﻃﺮاﻓﻢ را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﮫ ﺑﻮد . ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ‬ ‫ﺑﺪﻧﻢ را ﺣﺮﮐﺖ دھﻢ. از ﺗﺸﻨﮕﯽ ﺑﯽ ﻃﺎﻗﺖ ﺑﻮدم . ﺻدای زوزه ﮔﺮگ از دوردﺳﺘﮭﺎ ﻣﯽ آﻣﺪ‬ ‫. ﻗﻠﺒﻢ به ﺷﺪت ﻣﯿﺘﭙﯿﺪ . ﺻﺪا ﻧﺰدﯾﮏ و ﻧﺰدﯾﮏ ﺗﺮ ﺷﺪ . ﺑﺮق ﭼﺸﻤﮭﺎی وﺣﺸﯽ ﺑﺪﻧﻢ را از‬ ‫ﺗﺮس ﻓﻠﺞ ﮐﺮد . ﭼﺸﻤﮭﺎﯾﻢ را ﺑﺴﺘﻢ . ﺻﺪای ﻧﻔﺲ ھﺎﯾﺸﺎن را ﻣﯽ ﺷﻨﯿﺪم . دردی ﺷﺪﯾﺪ ﺑﺮ‬ ‫روی دﺳﺘﻢ اﺣﺴﺎس ﮐﺮدم و از ﺗﺮس در ﺳﯿﺎھﯽ ﻏﺮق ﺷﺪم.‬ ‫ﺧﺎﻃﺮات ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻤﻢ رژه ﻣﯿﺮﻓﺘﻨﺪ . ﺧﺎﻃﺮات ﮐﻮدﮐﯽ و ﻧﻮﺟﻮاﻧﯽ ﺑﮫ ﯾﺎدم ﻣﯽ آﻣﺪﻧﺪ ، ﮔﺎھﯽ‬ ‫ﺑﺰرگ ﺑﻮدم و زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻮﭼﮏ. ﮐﻢ ﮐﻢ ھﺠﻮم اﻓﮑﺎر ﺑه ﻣﻐﺰم ﮐﻤﺘﺮ ﺷﺪ ﺣﺎﻻ ﺧﺎﻃﺮاﺗﻢ را به صورت مرتب می دیدم.