پارو بزن

کتاب پارو بزن (ارتقای فرهنگ رفتارهای تیمی و شیوه ای تسلیم اپذیر و همیشگی برای هدایت) نوشته جان گوردون، پی جی فلک ترجمه الهام شیخی توسط انتشارات ذهن آویز به چاپ رسیده است.

موضوع کتاب: مدیریت، رهبری، خدمات اداری

مطالب کتاب حاضر به شما می آموزد که چگونه به پارو زدن ادامه دهید و از فرصت های پیش آمده استفاده کنید تا روزهای بهتری را برای خودتان بسازید و زندگی تان را دگرگون کنید. به کمک این کتاب می آموزید با تدوین برنامه ای صحیح، فرهنگ پیروزمندانه و موفقی را ابداع کنید تا به موفقیت های پیاپی دست یابید و به جای تمرکز بر مهارت ها شروع به ارزشیابی استعدادهایتان کنید. این اثر به شما کمک می کند تا بدون تاثیر گرفتن از عوامل بیرونی، اشتیاق خود را چندین برابر کنید و بینش خود را نسبت به اطرافیان تغییر دهید تا به پیروزی بیشتر برسید. اثر حاضر برای رهبران، تیم ها و سازمان ها حائز اهمیت است.

بخشی از متن کتاب

من یک مربی بودم و حالا این فرصت را داشتم تا چیزی را به دیگران بیاموزم که مربیانم به من آموخته بودند. مربیان من بیشترین تاثیر را در زندگی من داشته اند و هم اکنون هم دارند. از زمانی که در تالار مشاهیر مدرسه کینلند تحت مربی گری جو تورگسن بودم، یاد گرفتم که یک تیم به شماری از افراد گفته نمی شود، بلکه اگر آن افراد بتوانند به خاطر اهداف مشترک با یکدیگر متحد شوند، نقاط ضعف و عیوب خود را بیرون بکشند و به خاطر تیمشان از موفقیت های فردی خودشان به درستی صرف نظر کنند، می توانند بسیار بیشتر از یک گروه ساده متشکل از چند نفر به موفقیت نائل آیند. از مربی اریکسون آموختم که فقط به مهارت های یک فرد توجه نکنم، بلکه استعداد او را باور کنم. مهارت فقط تا این مرحله می تواند به کار آید؛ رقیب نهایی کسی است که استعدادش با مهارتش همخوانی داشته باشد. مربی نولان به من آموخت که همیشه آراسته و مرتب باشم و تا همین امروز هم او آراسته ترین و با کلاس ترین مردی است که تاکنون دیده ام. هرکاری که انجام می دهد به روشی درست و سطح بالا انجام می دهد، حتی در مذاکرات دشوار و روزهای سخت هم آراسته و جنتلمن است.

مربی ترسل به من آموخت که به هر فردی در تشکیلات اهمیت بدهم. شغل هرکسی اهمیت دارد و اگر تو به دیگران فقط به این خاطر اهمیت بدهی که انسان هستند نه به این خاطر که بازیکن یا کارمندند، از بهترین توانمندی هایشان بهره خواهی برد. مربی ترسل همیشه به من می آموخت که اگر بازیکنان نباشند، ما شغلی نخواهیم داشت. بنابراین می گفت که هرآنچه را در برنامه هایت می گنجانی باید به آن ها مربوط باشد. او می گفت هرروز به دنبال روش های خلاقانه ای باش تا از ورزشکارانت، دانشجو، ورزشکار، بازیکن، پدر، شوهر و مرد بهتری بسازی.